Dag 1
Here we go! De valiezen zijn ingepakt en we zijn helemaal klaar om te vertrekken naar de VS voor Taylor Swift en Paramore! On-ge-lo-fe-lijk! We gaan dit echt doen! De eerste vlucht is om 6u ’s ochtends in Brussel naar Amsterdam. Dan is het 5u wachten tot de volgende vlucht naar Vegas. Niet ideaal maar als ik denk waarvoor we het doen, dan ben ik dat al snel vergeten!
Eenmaal aangekomen in Vegas geraken we al snel door security. Mijn upgrade voor een Ford Mustang was ook al meteen in orde! Dan nog snel iets eten en in ons bed kruipen want morgen is DE grote dag: Taylor Swift en Paramore live in het State Farm Stadium in Glendale, Arizona.
Eten: In-N-Out
Slapen: Travelodge by Wyndham
Dag 2
Na een stevig ontbijt (American pancakes én eitjes met hash browns) vertrekken we richting Glendale. Een rit van zo’n 5 uur. Onderweg stoppen we nog even bij de Walmart want de stadiums in de VS hebben een heel strenge bag policy. We mogen alleen maar transparante tasjes meenemen naar binnen dus die moesten we nog even kopen onderweg. De weg naar Glendale was lang maar onderweg kwamen we verschillende Swiftie auto’s tegen met leuke Taylor gerelateerde opschriften. We waren dus zeker niet de enige onderweg naar Glendale – of liever – Swift City. De burgemeester van Glendale heeft namelijk ter ere van opening night van The Eras Tour in Glendale, de stad even ‘Swift City’ genoemd. Onderweg kwamen we ook van die variable borden tegen op de freeway waarop stond: “Cut off? Don’t get bad blood. Shake it off.” We waren echt al helemaal in de stemming. Bij het inchecken in het hotel waren er ook al tientallen Swifties aangekomen in hun outfits. Allemaal super exciting dus! Outfits: check! Make-up: check! Time to go! We namen een Uber richting het stadium en hét moment kwam nu echt dichterbij. Duizenden Swifties stroomden toe in de meest creatieve outfits die vooral uit glitter bestonden. Ik voelde mij al helemaal thuis! De eerste opening act was GAYLE en dan was het tijd voor Paramore! De sfeer zat er al behoorlijk in en wij waren natuurlijk super excited voor Paramore. De setlist was ook een droom. Tussen Paramore en Taylor hadden we 25 minuten de tijd om iets te halen om te eten en dan was hét moment er. De reden waarom we helemaal naar de VS vlogen. De countdown begint, ‘Applause’ van Lady Gaga speelt, de lichten doven en we horen de eerste noten van de intro van The Eras Tour. 70 000 mensen zitten in het stadium de longen uit hun lijf te roepen want Taylor Swift kan op ieder moment op het podium verschijnen. Ik kan dat gevoel echt met niets anders vergelijken. Het is allemaal zo groots en zo ongelofelijk om daar echt in dat stadium te zitten dat het eigenlijk bijna niet te geloven is. En dan horen we haar! “It’s been a long time coming.” En daar is ze dan! Ik roep mee met de 70 000 andere mensen in het stadium want sinds het opening night is, weer niemand echt wat we kunnen verwachten. Het is allemaal één grote verrassing. Het concert zou uiteindelijk 3u15 duren en bestaat uit 44 liedjes! Er is de vaste setlist en elke avond zal er een speciale surprise song worden gespeeld. Helemaal overdonderd en vol ongeloof zingen we mee met ieder liedje tot op het allerlaatste! Na het concert moesten we nog 3u wachten op een Uber want blijkbaar hadden veel mensen hetzelfde idee als wij. Gelukkig kon niets onze avond nog verpesten. Morgen doen we het opnieuw!
(Hieronder kan je een uitgebreid verslag vinden over het concert zelf).
Ontbijt: Denny’s
Eten: Pizza in State Farm Stadium
Slapen: Premier Inns Tolleson
Dag 3
Vandaag hadden we plannen om naar Goldfield Ghost Town te rijden maar deze plannen vielen een beetje in het water door een lekke band. Na een uur geprobeerd te hebben het autoverhuurbedrijf te contacteren heb ik maar de touwtjes in eigen handen genomen. Als bij wonder was er op amper 100 meter van waar de auto stond een bandenherstelwinkel. Aan amper 5km/h ben ik naar naartoe gereden om te kijken wat er aan de hand was. Bleek dat er een schroef in de band zat. Gelukkig kon deze tijdelijk gerepareerd worden. Die mensen hadden mij verzekerd dat ik nog lang zo kon rondrijden maar ik heb uiteindelijk het zekere voor het onzekere genomen de auto omgewisseld in de luchthaven van Phoenix. Een paar uur later hadden we dan een nieuwe auto gekregen (helaas geen Mustang meer) en konden we onze dag verder zetten. Er was geen tijd meer om naar de Ghost Town te rijden dus zijn we vlakbij naar een shoppingcenter geweest. Daar hebben we wat gewinkeld en gegeten en dan was het tijd voor concert nummer 2! Deze keer zijn we met de auto gegaan zodat we niet weer zolang op een Uber moesten wachten. Voor opening night hadden we plaatsen in de hoogste section van het stadium. Dat is fijn om een heel goed overzicht op alles te hebben maar dat is natuurlijk best wel ver van alles. Op night 2 hadden we middenplein zitjes. Veel dichter bij het spektakel dus maar het nadeel daaraan is dat je de mooie visuals op het podium niet echt meer ziet. Alle plaatsen hebben dus hun voor- en nadelen en ik ben ontzettend blij dat we beiden hebben kunnen meemaken. Wat een ervaring allemaal!
Ontbijt: Denny’s
Eten: Noodles in Arizona Mall
Slapen: Premier Inns Tolleson
Dag 4
Nu we onze 2 eerste concerten achter de rug hebben, is het tijd voor de echte roadtrip. Van Swift City naar onze eerste stop in Palm Springs zijn we toch weer 4 uur onderweg. We maken nog even een tussenstop op het race circuit van Chuckwalla maar door het slechte weer is daar helaas niet veel te zien. Dan maar een Starbucks frappuccino halen en verder rijden. Eenmaal in Palm Springs aangekomen hebben we even tijd om te bekomen van de eerste paar dagen. Palm Springs is een populaire getaway bij LA locals vanwege de rust en het klimaat. Voor mij is dit het 3e bezoek aan Palm Springs en ondertussen is het wel fijn om mijn vaste eetadresjes te hebben en hier en daar eens te gaan winkelen.
Ontbijt: Denny’s
Eten: Pomme Frite
Slapen: Motel 6
Dag 5
Dag 5 begon met een leuk telefoontje van StuBru. Een paar maanden geleden met het hele Ticketmaster fiasco mocht ik al eens op de radio komen vertellen hoe het was om tickets te bemachtigen voor de shows. Deze keer wou StuBru weten hoe de eerste 2 shows waren geweest en hoe het was om daar live bij te zijn. Helaas was de connectie niet super goed dus ik heb niet zoveel kunnen vertellen maar het is super leuk om op de radio over mijn favoriete hobby te kunnen praten!
Na het telefoontje zetten we onze weg verder naar Joshua Tree National Park. Het park heeft zijn naam te danken aan de Joshua Trees die er groeien maar verder kun je er prachtige wandelingen maken, zijn er cactussen te zien en kan zijn er nog eens speciale rotsformaties, waaronder “Skull Rock.” Het is een prachtig park en zeker de moeite waard om eens te bezoeken wanneer je in de buurt bent.
Na Joshua Tree National Park rijden we door naar Los Angeles. Ik had mij aan eindeloze files verwacht maar het was verbazend rustig in vergelijking met voorgaande jaren. In LA duurt het vaak een uur voordat je ook maar ergens geraakt door de drukte. Dit was gelukkig niet het geval deze keer. Waarschijnlijk had het super slechte weer daar ook iets mee te maken. We verbleven in het Beverly Laurel hotel in hartje LA. Een hotel dat echt op mijn lijf geschreven staat want echt alles op onze kamer was in mijn favoriete kleur turquoise.
’s Avonds zijn we nog wat gaan winkelen en gaan eten in The Grove. Daar heb je onder andere een Barnes & Noble en een bezoekje kan toch niet ontbreken wanneer je in de VS bent. Van vinylplaten tot tacokookboeken, ik heb het er al allemaal gekocht.
Ontbijt: Sam’s Place
Eten: The Cheesecake Factory
Slapen: Beverly Laurel
Dag 6
Onze volgende dag begon in de gietende regen. Ik heb al eens regen meegemaakt in LA maar nu was het echt met bakken uit de lucht aan het vallen. Sommige uitstapjes vielen dus letterlijk in het water. Toch hebben we nog een paar fijne dingen kunnen doen zoals Hollywood Boulevard. Mijn favoriete jeugdband de Jonas Brothers heeft daar onlangs een ster gekregen op de Walk of Fame en uiteraard moest ik daar een foto mee nemen. De ster was toevallig gelegen aan een kantoor van Live Nation. Na het hele Ticketmaster fiasco had ik heel veel zin om daar even binnen te stappen en mijn zegje te doen maar ik heb me maar ingegehouden!
Een beetje verder in Beverly Hills vind je de beroemde straat Rodeo Drive. Ik durf geen enkele winkel binnengaan want de straat bestaat voornamelijk uit designer winkels en roze en gele Rolls Royce’s (en andere absurd dure auto’s).
Tegen dat we bij Santa Monica Pier waren, begon het alweer te regenen. Na een snelle foto bij de Route 66 sign, zijn we nog even gaan winkelen in de Urban Outfitters op Melrose Avenue. Wanneer het donker was, zijn we nog even naar mijn favoriete plaats gereden in LA, namelijk Griffith Observatory. Ondanks de regen, had je toch nog een goed uitzicht op Downtown LA. Het is eens iets anders! Hopelijk is het de volgende keer toch nog iets beter weer!
Ontbijt: Swingers
Eten: Meat Love Korean BBQ
Slapen: Beverly Laurel
Dag 7
Het is tijd om het super regenachtige LA te verlaten en in te ruilen voor zonnigere oorden. Onderweg naar Ridgecrest stoppen we nog even bij Willow Springs Raceway. Een paar jaar geleden konden we daar met onze Mustang een paar tourtjes op het circuit rijden maar helaas was het door het slechte weer ook gesloten. Volgende keer dan maar! Onderweg naar Ridgecrest kom je ook nog een airplane graveyard tegen. Alle oude vliegtuigen worden daar eigenlijk gedumpt en zo staan er honderden die je in de verte kan zien. Nabij Ridgecrest zijn we nog Randsburg Ghost Town gaan bezoeken maar dit was behoorlijk creepy omdat er eigenlijk niemand anders in de omgeving was. Om het allemaal goed te maken, ben ik taco’s gaan eten bij een foodtrailer die in Ridgecrest staat. Ze waren fenomenaal lekker!
Ontbijt: Griddle Cafe
Eten: Tacos el Gordito foodtruck
Slapen: Super 8 by Wyndham
Dag 8
De volgende dag was de regen gelukkig weggetrokken en konden we in een stralende zon richting Death Valley vertrekken. We rijden via Trona, een stadje dat eigenlijk zo goed als verlaten is. Een paar jaar geleden woonden daar nog rond de 1900 mensen maar door een paar recente aardbevingen was er zodanig veel schade dat de mensen vertrokken zijn in plaats van alles te herstellen. De schade was te groot en er was geen werk meer. De meeste mensen trokken naar het nabijgelegen Ridgecrest. De weg van Ridgecrest naar ons hotel is vooral lang en verlaten maar prachtig. Die typische lange banen zonder einde die zo typerend zijn voor de Westkust van Amerika, dat zijn de banen die je grotendeels tegenkomt. Er is zo weinig verkeer dat je gewoon in het midden van de baan foto’s kan nemen. Tijdens vorige bezoeken aan Death Valley was het doorgaans tussen de 35 en 43 graden en dus zo goed als onmogelijk om lang uit de auto met airco te stappen voor een wandeling. Deze keer was het maar rond de 20 graden dus ik heb er echt van geprofiteerd om bepaalde plaatsen te voet te verkennen en niet alles met de auto te doen. Zo ben ik deze keer verder dan 5 meter geraakt bij Badwater Basin. Dat is een zoutvlakte in Death Valley en het laagst gelegen deel van Noord-Amerika. Onze volgende stops zijn Artist’s Drive and Zabriskie Point. Daar moet je een stukje naar boven wandelen en dat lukte nu perfect in 20 graden.
Death Valley laten we achter ons en we rijden verder naar Rhyolite, nog een Ghost Town vlakbij Death Valley. Een leuk weetje: in Rhyolite staan een aantal spookachtige standbeelden die ontworpen zijn door een Antwerpse kunstenaar. In de buurt van Death Valley ligt ook het beruchte Area 51. Niemand weet echt wat er daar gebeurt maar ze hebben er een Area 51 Alien Center gebouwd (een tankstation en souvenirwinkeltje vol met Alien spulletjes).
Ontbijt: Denny’s
Eten: Jack’s Café (Longstreet Inn)
Slapen: Longstreet Inn & Casino
Dag 9
De allerlaatste dagen breken aan! Er staan nog 2 concerten op het programma en nog een paar uitstapjes in en rond Las Vegas. Op ongeveer 45 minuten van Las Vegas ligt de Hoover Dam. Ik was er zelf nog nooit geweest maar het is echt wel ongelofelijk indrukwekkend. De dam is 221 meter hoog en op 1 na de hoogste dam in de VS. Achter de dam bevindt zich Lake Mead wat dan weer het grootste kunstmatige meer van de VS is. Groot, groter, grootst dus. Helemaal op z’n Amerikaans!
Onderweg terug naar Las Vegas kwamen we weer variabele Taylor-gerelateerde borden tegen: “It’s a speed limit, not a suggestion, don’t shake it off.” Al snel was ik weer helemaal in een Taylor Swift mood. Na nog wat de strip af te wandelen en nog iets te eten was het weer zover. Outfit: check! Make-up: check! Let’s go! Deze keer kon ik te voet naar het stadium. Dit was op zo’n 15 minuten wandelen van ons hotel. We verbleven in de Luxor en je kon eigenlijk via het Mandalay Bay hotel ernaast een stuk langs binnen stappen. Eenmaal in Mandalay Bay, waren er bordjes die de richting van het stadium aanwezen. De straat van Mandalay Bay naar het stadium was ook helemaal afgesloten. Opnieuw kwam ik terecht in een stroom van duizenden Swifties, allemaal met 1 doel: Taylor Swift live zien! Eerst nog wat merch kopen voordat het concert begint en dan kan het feestje weer van start gaan! Ondertussen is dit de 3e keer en ik ben het nog geen enkel moment beu geweest. Met de merch in mijn handen en een glimlach op mijn gezicht kan ik terug naar het hotel stappen, klaar voor onze laatste volle dag in de VS en met nog een allerlaatste concert op de planning.
Ontbijt: Jack’s Café (Longstreet Inn)
Eten: Beer Park
Slapen: Luxor
Dag 10
Onze allerlaatste dag gaat van start! Voor de laastste dag heb ik beslist om gewoon nog wat over de Strip te wandelen en een aantal hotels en casino’s te bezoeken. Zo zijn we nog de Excalibur binnengeweest, de Venetian wat een replica van Venetië is. De Ceasar’s Palace en als allerlaatste de Fashion Mall. Een kleine anekdote: 6 jaar geleden ging ik voor de eerste keer alleen naar de VS voor een maand. Toen bezocht ik ook Las Vegas en kwam ik voor de eerste keer in de Fashion Mall. ‘Look What You Made Me Do’ van Taylor Swift was toen net uitgekomen en speelde echt overal, waaronder binnen en buiten de Fashion Mall in Vegas. Ik vind het super cool om 6 jaar later in Vegas dat nummer live te horen. Full circle!
Na een stevige wandeling van 30 000 stappen, is het tijd om iets te eten en klaar te maken voor het allerlaatste concert. Nog een laatste keer meezingen- en dansen met Taylor Swift. De reden waarom we speciaal naar Amerika afzakten. Zot? Maybe. Leuk? Definitely!
Ontbijt: Pyramid Café (Luxor)
Eten: Metro Pizza
Slapen: Luxor
Dag 11
Onze reis zit erop! Nog een laatste keer avocado toast eten in Mandalay Bay en de terugreis kan beginnen. We zijn 10 dagen weggeweest en die zijn echt voorbij gevlogen! 4 concerten die elk 3u15m duren op 10 dagen is dan ook behoorlijk pittig maar ik heb er geen enkel moment spijt van gehad! Ik heb dan ook al mijn favoriete dingen kunnen combineren: concerten, Paramore, Taylor Swift en de Westkust van Amerika. Om het in de woorden van Taylor te zeggen: “I don’t know how it gets better than this.”
Ontbijt: Citizen Kitchen (Mandalay Bay)
In Alle Staten 